բիլուր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բի•լուր 

  1. Լոռի, Նոր Ջուղա՝ միամիտ, կարճամիտ, տհաս ◆ Բիլուրի մի նըէն կռնիցը թե՝ ադա, թատրոնն էլ տե՞հար, թե՝ ոնց չէ, գնացի ամա էն շան տղեն տանը չէր Հովհաննես Թումանյան ◆ Էդ բիլուր երեխա է, ի՞նչ եսպահանջում դրանից (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։