բնակոտոր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ բը•նա•կո•տոր 

Ածական

  1. (նորբ․) (փխբ․) հիմնահատակ, ամբողջովին կոտորված ◆ Նահատակվեցին անապատներում Եվ արմատախիլ, Եվ բնակոտոր։ Պարույր Սևակ

Աղբյուրներ[խմբագրել]