բնատա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ բ(ը)•նա•տա
- Արարատյան, Բաղեշ, Կարին, Ղարաբաղ, Նոր Բայազետ, Վան՝ գութանի հաստ շղթան, որ ձգվում է մինչև առաջին լուծը՝ հորիկը ◆ Բնատեն ասավ. «Իմ ձեռիս ա գութանի կեսը, չիմ ինձ են մտիկ անըմ ծերատենից դեսը»։ Ահ ◆ Քո խանած ծառեր, բնատա ըլի, անճախ տանա։ Ահ ◆ Դավիթ բռնեց բնատի ճոթ։ Սասնա ծռեր
- Վան՝ սայլի մասերից մեկը
- Վան՝ կալ անող եզների ցռուկը՝ դունչը կապելու փայտյա օղ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։