բշգառ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բ(ը)շ•գառ 

  1. Սեբաստիա՝ թմբլիկ, գիրուկ ◆ Բշգառ մանուկ։
  2. թարմ, նոր ◆ Բշգառ հաց։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։