բշկուլ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ բ(ը)շ•կուլ
- Արարատյան, Նոր Բայազետ, Վան՝ այծի՝ ոչխարի՝ ուղտի աղբ, կտտոր ◆ Նահապետը գնում էր ... արևի տակ այրված չոր բշկուլ էր բերում հողը պարարտացնել։ (Հրաչյա Քոչար)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։