բոբլիկ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բոբ•լիկ 

  1. Արարատյան, Կարին, Հավարիկ, Մուշ՝ ոտաբոբիկ, ոտքերը մերկ ◆ Թազա էկած ձան վրա բոբլիկ ոտի տեղեր կան։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու) ◆ Մեր ու տղա, քուր ու ախպեր բոբլիկ, չպլախ, փշոտ ճամփով վախով, դողով փախան սարեր։ (Շերամ)
  2. (փխբ․) անտեղյակ տգետ, բան չիմացող

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. բոբոլու անել - Վան՝ մեկի խոսելու կամ շարժվելու ձևերը կապկել, տնազը անել

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։