բռնազավթում

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [brnɑzɑvˈtʰum]

վանկեր՝ բըռ•նա•զավ•թում 

Արտահայտություն

1. ռազմական բռնազավթում
2. օտարերկրյա բռնազավթում

Գոյական

1. (պաշտանվ․) մի պետության զորքի կողմից մեկ այլ պետության տարածքի կամ դրա մասի ժամանակավոր գրավում՝ այդտեղ տվյալ զորքի բարձրագույն հրամանատարական ատյանների վարչական իշխանության հաստատմամբ
2. (նորբ․) Բռնի կերպով զավթելը` գրավելը` տիրանալը։ ◆ Լեռնային Ղարաբաղի բռնազավթումը հենց սկզբից դիտվեց որպես ժողովուրդների բարեկամությանը նպաստող ակտ։ «Հայաստանի Հանրապետություն» ◆ «Կիպրոսի բռնազավթումը 1974 թ.»: «Հայաստանի Հանրապետություն»

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ оккупация (ru) ‎(okkupacija)
• անգլերեն՝ occupation

Աղբյուրներ

• Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։
• Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։