բռնախլված

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ բըռ•նա•խըլ•ված 

Բառակազմություն[խմբագրել]

Ածական

  1. (նորբ․) Բռնի կերպով խլված` զավթված։ ◆ Նա` Հրաչյա Սարգսյանը, մշեցի պապից, գաղթ, եղեռն ու ջարդ տեսած նախնիներից... որպես կտակ, պատգամ և ուխտ բռնախլված երկիր Դրախտավայրի կարոտն էր ժառանգելու։ «Հայաստանի Հանրապետություն»

Աղբյուրներ[խմբագրել]