բռնցկելիք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բ(ը)ռ•ն(ը)կ•ցե•լիք 

  1. Կարին, Մուշ, Սիվրիհիսար՝ մանր չոր փայտ, խռիվ, որով թոնիրը կամ վառարանը վառում են, կպչան ◆ Վարթապետը փատերը շարե կը, պոլըմ բռնցկելիք տակ կը թընե... ու վառե կը։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։