գելխեղդ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ɡɛlˈχɛʁd]
վանկեր՝ գել•խեղդ
- Արարատյան, Կարին՝ Գայլի խեղդած
- Գայլ խեղտող (շուն) ◆ Էս մեր Շամըռին Թոլբլան անունով մի գելխեղդ շուն ուներ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Գելխեղդ շան գլուխգոլու փորն ի։ (Գ․Շերենց)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։