գեշաբերան
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ գե•շա•բե•րան
- Արարատյան՝ հայհոյող, զազրախոս, անպարկեշտ բառեր գործածող ◆ Գեշաբերան մարդ է։
- չարագուշակ, ձախորդություն բերող, վատաչք ◆ Ի՞նչ գեշաբերանն ես, հենց որ բաժակը գովեցիր, ձեռքիցս ընկավ, փշրվեց։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։