գերեկնալ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ գե•րեկ•նալ 

1. Մալաթիա, Խարբերդ, Տիգրանակերտ, Նիկոմեդիա, Ակն՝ աղերսել, պաղատել, թախանձագին խնդրել ◆ Երբ կիգա մեռնելու, կը կանչե տղան, կըսե իրան. «Քըզիկի սոնքի խրատ մըն իտամ, դուն լե, կը գերեկնամ քեզի, քի կատարես»: (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Աղջիկը տղայի անունը կը կանչե, կու գերեկնա, թե՝ երեցիր ինծի, ես քեզի պիտի առնեմ: (Գարեգին Սրվանձտյան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։