գերհատկություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡɛɾhɑtkutʰˈjun]
վանկեր՝ գեր•հատ•կու•թյուն
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) արտակարգ՝ արտառոց հատկություն ◆ Մի բարեհամբույր տիկին հրապարակում էր պատրաստում այն մասին, թե ինչպես իր բուժիչ զորություններով և պայծառատեսությամբ Ս. հոգուց շնորհյալ լինելու գերհատկությունների համար, խորհրդային բժշկության կողմից անմարդկային փորձարկումների է ենթարկվել։
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։