գլիցին

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɡliˈt͡sʰin]

վանկեր՝ գ(ը)•լի•ցին 

Ստուգաբանություն

< глицин < հուն. glykys-քաղցր

Գոյական

1. (քիմ․) ամինաքացախաթթու, ալիֆատիկ շարքի պարզագույն ամինաթթու. օգտագործվում է բուֆերային լուծույթներ պատրաստելու, արծաթը և պղինձը քանակապես որոշելու համար և օրգանական սինթեզում
2. (կենսք․) մոլեկուլայինի զանգվածը 75,07 է։ Մտնում է բոլոր սպիտակուցների, գլուտացիոնի բաղադրության մեջ

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ глицин (ru) ‎(glicin), аминоуксусная кислота (ru) ‎(aminouksusnaja kislota)
• անգլերեն՝

Աղբյուրներ

• Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
• Հարությունյան Լ․ Վ․, Թանգամյան Տ․Վ, Զավարյան Է․ Լ․ և ուրիշներ, Բուսաբանական տերմինների ռուս-հայերեն բացատրական բառարան, Երևան, ««Հայբուսակ»», 2002 — 272 էջ։
• Ա․Ա․ Սիմոնյան, Ա․Ա․ Գալոյան, Ռուսերեն-հայերեն կենսաքիմիական բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատարակչություն», 1997 — 428 էջ։