գլխանք
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ գ(ը)լ•խանք
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Մուշ, Կարին՝ ցորենը, գարին մաղելու ժամանակ մաղի երեսին հավաքվող անմաքուր մասը՝ հասկի չծեծված կտորները և այլն ◆ Մաղածի տականքն ու գլխանքն էլ ջոկ տեղ են լցնում, որ հավերի բաժին կուտն է։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։