գլուխքաշ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡluχˈkʰɑʃ]
վանկեր՝ գ(ը)•լուխ•քաշ
Մակբայ
- (նորբ․) գլուխը կախ գցած, գլխիկոր, գլխաքաշ ◆ Ծերունին կանգնեց գլուխքաշ, մի քանի բառ դողաց նրա շուրթերին։ Մուշեղ Գալշոյան
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։