գյոզակ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ գ(ը)•յո•զակ
- Արարատյան՝ ամուր կտոր, որով փակում են ջվալի բերանը և թելերը ձգելով կապում՝ ամրացնում ◆ Էդ մարդը էրկու խալվար ցորենը առնում ա, լցնում ջվալներըմ գյոզակները էրեսներին փռում։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- Ղարաբաղ՝ այծի մազից գործած լարան ◆ Գյոզակով ջվալի բերանը կապել։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։