գյուման
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ գյումշ•ման
- Մուշ, Արարատյան, Ղազախ, Կարին՝ գիման, հույս ◆ Էս ինչ զուլում դիվան եղավ, էլ ապրելու գյուման չկա։ (Շերամ) ◆ Հեչ գյուման չունի Մարանը, օր տըղան կռվեն ետ պիտի գա։ (Ձեռագիր) ◆ Գյումանս դուն ես։ (Խաչատուր Աբովյան)
- Արարատյան, Ղարաբաղ՝ տե՛ս գման ◆ Տերտերից յա տիրացվից գյուման շարական ասող՝ գեղ տեղն ո՞վ կա։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Էտ հրեղեն ձիանց ու էշերեն գյուման՝ ինձ էրկու կյութանի տավար ա հրկավոր։ (Տմբլաչի Խաչան)
- կասկած, տարակույս ◆ Ես գյուման ունիմ, թե դանակը թագուհու քովը կեղնի։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)
- Ղարաբաղ՝ տեղյակ, իրազեկ ◆ Ես էտ կյուղութունան գյուման չեմ։
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
Կատեգորիաներ:
- Հայերեն բարբառային բառեր
- Բառեր «Հայոց լեզվի բարբառային բառարան» գրքից
- Մուշի բարբառային բառեր
- Արարատյան բարբառային բառեր
- Ղազախի բարբառային բառեր
- Կարինի բարբառային բառեր
- Քաղվածք/Շերամ
- Քաղվածք/Ձեռագիր
- Քաղվածք/Խաչատուր Աբովյան
- Ղարաբաղի բարբառային բառեր
- Քաղվածք/Պերճ Պռոշյան
- Քաղվածք/Տմբլաչի Խաչան
- Քաղվածք/Էմինեան ազգագրական ժողովածու