գող

Հայերեն

• ՄՀԱ^(key): [ɡɔʁ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

Վանկեր՝ գող 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ * uolo-, * uel- «պոկել, շորթել, թալանել» արմատից. հմմտ. լատիներեն vellō «պոկել, քանդել», գոթերեն wilwan «թալանել», vulwa «գողություն, թալան», խեթերեն ualẖ «խփել, զարկել, կռվել, հաղթել»:

Գոյական

1. գողություն անող, ուրիշի ունեցածը թաքուն հափշտակող
2. խարդախությամբ՝ խաբեությամբ հափշտակող՝ յուրացնող ◆ Պատվի գող: ◆ Գրական գող:

Հոմանիշներ

1. կողոպտիչ, կողոպտող, հուղկահար (հնց․), (ժղ․), աչքից սուրմա թռցնող, աչքից մազ հանող
2. (ժղ․) ձեռնքաշ, ձեռքաշ, ձեռկախ, ձեքը ծուռ, ձեռքից քաշ
3. տե՛ս գրպանահատ
4. ելուզակ, կողապտիչ, թալանչի, գող, բանդիտ
5. (ժղ․) չիք, ջեք, պրուճ

Արտահայտություններ

{{# if: | {{{1}}} | Հոլովում}}
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	գող	գողեր(ը)
Սեռ.	գողի	գողերի
Տր.	գողի(ն)	գողերի(ն)
Հայց.	գող(ը)	գողեր(ը)
Բաց.	գողից	գողերից
Գործ.	գողով	գողերով
Ներգ.	գողում	գողերում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ thief, gun, light-fingered, thievish գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ вор վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։