Jump to content

գոյալեցուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɡɔjɑlɛˈt͡sʰun]

վանկեր՝ գո•յա•լե•ցուն 

Ածական

  1. (նորբ․) գոյությամբ՝ կյանքով լեցուն, լցված ◆ Քեզ է դիմում դարջյալ հարցն իմ Օ, ժամանակ, Գոյալեցուն անոթ, գոյատզրուկ։ Հ. Սարուխան

Աղբյուրներ

[խմբագրել]