գուփ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ɡupʰ]
վանկեր՝ գուփ
- Պոլիս, Կարին՝ փակված տեղ, խեղդուկ շինություն ◆ Գեփ տուն։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Գուփ կշինեն։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)
- Մուշ՝ փոս, գուբ ◆ Բաց արած ղուփիկ, գուփ քցած։ ◆ ՀԺհ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- գուփ լինել, Կարին՝ լեզուն փակ լինել ◆ Երբ երեխան գուփ է լինում, լեզուն չի բացվում, եկեղեցու բանալին քսում են բերնին, որ սկսի խոսել։ Ահ
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։