դալդա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ դալ•դա
- Կարին, Շիրակ, Ալաշկերտ՝ ուրիշների կողմից չնկատվող՝ թաքուն ՝ ծածուկ ◆ Ծառի տակը դալդա է քանի կանգնես՝ֆայդա։ Ահ ։ ◆ Աղջիկ դու կամաց խոսա, Դալդա տեղին մարդ կ՝ըլին։ Ահ ◆ Տղեն գնաց մտավ տուն, սան տալտըմը տափ կացավ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- Համշեն՝ ապահով տեղ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- դալդան գցել՝ քցել, հարմար պահը գտնելով որևէ գործ կատարել , որ ոչ-ոք չտեսնի՝ չիմանա։ ◆ Յա ինքը դալդան կըքցի կիրողին սպանի Խաթ․
- դալդա կենալ՝ թաքնվել, պահվել։|}}
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։