դահնա

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [dɑhˈnɑ]

դահնա 1

վանկեր՝ դահ•նա 

1. Ղարաբաղ, Հավարիկ, Տարենտե՝ այն հատուկ կառույցը գետի ափին, որտեղ ջուրը գետից մտնում է առուն ◆ Գետի վարարելուց դահան քանդվել է։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
2. Վան՝ առաջին ավազանը որի մեջ լցվում է փողրակով բերված աղբյուրի ջուրը ◆ Դահնան պետք է միշտ մաքուր պահել։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

դահնա 2

1. 1. Արաբկիր, Տարենտե, Մալաթիա, Խարբերդ, Ակն՝ կեղտոտ ամանները սրբելու՝ լվանալու լաթի կտոր ◆ Օգտագործման օրինակ չկա(см. խորհուրդներ). Դայնայով թապղները կը լվար։ Ձ
   2. Վան՝ կտավի երկու ծայրերի չգործած թելերը
   3. Վան՝ թելերի փունջ, որի յուրաքանչյուր թելից մեկ - մեկ կապում են մրգեր (տանձ, խնձոր և այլն), կախում մառանի առաստաղից ու պահում ձմեռվա համար

դահնա 3

1. մսագործի դանակ՝ կացին

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։