դանդալ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ դան•դալ
- Հավարիկ՝
- Անխելք, անհասկացող, հիմար։ ◆ Մըսրա թագավոր քու աչքն է հանում, դանդալոշ Դավիթ։ Դանդալոշ մարդ ա բան չի հասկանում։
- Դանդաղաշարժ, ծանրաշարժ
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։