դաստուր

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դաս•տուր 

դաստուր 1

1. Թբ Բրչ Շտխ Ար արձակուրդ ◆ Մեկ օր էլ, ամառվա դաստուր ժամանակին... ընկա էլի սարեսար։ (Խաչատուր Աբովյան)
2. Արարատյան, Բորչալու, Կարին, Վան, Մոկս, Շատախ՝ թույլտվություն, իրավունք ◆ Հասօր տյու կյընա, վաղ էրի քյի՝ դաստուր: (Մարո Մուրադյան)
3. Ուրմիա, Մուշ՝ կարգադրություն, հրաման
4. Ուրմիա՝ պատվեր, խրատ

Արտահայտություններ

1. դաստուր առնել - թույլտվություն ստանալ ◆ Աղջիկ դաստուր առից, գնաց ծովի կրաղ սեյր անիլու։ ՍԾ
2. դաստուր լինել
   1. Շատախ՝ ազատ լինել ◆ Յոթ տարվան հետ իս էկա՝ չեկա՝ քի դաստուր ի իրիկ էրա։ Ահ
   2. Թբիլիսի՝ թույլատրելի, պատշաճ ◆ Համբուրիմ սիրով համբույր, վունցոր խեչին է դաստուր: (Սայաթ-Նովա)
3. դաստուր տալ
   1. իրավունք՝ թույլտվություն տակ ◆ Նա չոքեց բիրդան, որ կես սհաթ էլա դաստուր տան նրան, իր մորը տեսնի ու մուրազն առնի։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Թամադա ջան, դուն ինձ դաստուր տվիր՝ մէ կենաց ասիմ։ (Գարեգին Սևունց)
   2. ազատել, արձակել ◆ Հիմի միթամ ուզում ին (ուսուցիչներից) վիցին դաստուր տան։ (Խաթաբալա)
   3. պատվիրել, հանձնարարել ◆ Դաստուր տվեց՝ թե ինչ անի։ Ժվ

դաստուր 2

1. գործ է ածվում կապակցության մեջ ◆ Դաստուր անել։ ◆ Երկու օր է երեխի ստամոքսը չի գործել, դաստուր արեք։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։