դաստուր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դաս•տուր 

դաստուր 1[խմբագրել]

  1. Թբ Բրչ Շտխ Ար արձակուրդ ◆ Մեկ օր էլ, ամառվա դաստուր ժամանակին... ընկա էլի սարեսար։ (Խաչատուր Աբովյան)
  2. Արարատյան, Բորչալու, Կարին, Վան, Մոկս, Շատախ՝ թույլտվություն, իրավունք ◆ Հասօր տյու կյընա, վաղ էրի քյի՝ դաստուր: (Մարո Մուրադյան)
  3. Ուրմիա, Մուշ՝ կարգադրություն, հրաման
  4. Ուրմիա՝ պատվեր, խրատ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. դաստուր առնել - թույլտվություն ստանալ ◆ Աղջիկ դաստուր առից, գնաց ծովի կրաղ սեյր անիլու։ ՍԾ
  2. դաստուր լինել
    1. Շատախ՝ ազատ լինել ◆ Յոթ տարվան հետ իս էկա՝ չեկա՝ քի դաստուր ի իրիկ էրա։ Ահ
    2. Թբիլիսի՝ թույլատրելի, պատշաճ ◆ Համբուրիմ սիրով համբույր, վունցոր խեչին է դաստուր: (Սայաթ-Նովա)
  3. դաստուր տալ
    1. իրավունք՝ թույլտվություն տակ ◆ Նա չոքեց բիրդան, որ կես սհաթ էլա դաստուր տան նրան, իր մորը տեսնի ու մուրազն առնի։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Թամադա ջան, դուն ինձ դաստուր տվիր՝ մէ կենաց ասիմ։ (Գարեգին Սևունց)
    2. ազատել, արձակել ◆ Հիմի միթամ ուզում ին (ուսուցիչներից) վիցին դաստուր տան։ (Խաթաբալա)
    3. պատվիրել, հանձնարարել ◆ Դաստուր տվեց՝ թե ինչ անի։ Ժվ

դաստուր 2[խմբագրել]

  1. գործ է ածվում կապակցության մեջ ◆ Դաստուր անել։ ◆ Երկու օր է երեխի ստամոքսը չի գործել, դաստուր արեք։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։