դավանորդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dɑvɑˈnɔɾd]
վանկեր՝ դա•վա•նորդ
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) դավանող, դավանաքի հետևորդ ◆ Ինքնատիպ է երկու երկրների պետական կրոնը. հրեաները հուդայականներ են, քրիստոնյա հայերը՝ Հայ Առաքելական եկեղեցու դավանորդներ: Լրագիր (թերթ)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։