դարդակ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դար•դակ 

1. Ղարաբաղ՝ դատարկ
2. դատարկամիտ, անխելք ◆ Շատ դարդակ մաթ ա։
3. Մալաթիա, Խարբերդ, Արաբկիր, Էվերիկ, Մարաշ, Զեյթուն, Այնթապ, Վան, Ակն՝ մասուրա, առևջ, գլանիկ, որի հենք կամ գործելու համար մանած թել փաթաթում են
4. Ակն՝ ցամաք ◆ Դարտակ հաց կուտե։ Քեչ․

Արտահայտություններ

1. դարդակ գեդին- Թբիլիսի՝ որևէ բանով չզբաղեցրած, ազատ հողակտոր ◆ Վանքի թաղի իմ դարդակ գեդինը նվիրում իմ Կովկասյան հայոց բարեգոխական ընկերութինին, վուր շինվի մի մենձ տուն։ (Գարեգին Սևունց)
2. դարդակ դարդակ դուս տալ - հիմար, անմիտ բաներ ասել
3. դարդակ մարդակ դուս տալ - հիմար, անմիտ բաներ ասել
4. դարդակ կարասը մինձ ձեն կուհանե - Թբիլիսի՝ դարդակ կարասը մենծ ձեն կտա, Շիրակ՝ դատարկամիտ մարդը պոռոտախոս կլինի
5. դարդակ, դարդակ նստել մեկից, մի բանից - զուրկ մնալ, զրկվել ◆ Թե սրանում սուտ ըլնի, իմ երկու աչքիցս դարտակ նստիմ։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Դարդակ նըստեմ, քըզանա։ (Նիկողայոս Մամիկոնյան)
6. դարդակ, դարդակ ու բոշ, պոշ - դադարկաձեռն ◆ Դարդակ ու պոշ ես եկե, խնամի ճան։ Աշոտ Հովհաննիսյան
7. դարտակ ուրախ - Պոլիս, Նոր Նախիջևան, Արաբկիր, Սեբաստիա, Ակն՝ մարդ որ խելք չունի և չնչին մի բանի համար կարող է ուրախանալ, խենթուկ
8. դարտակ փայտին, փետինյ շուն չի հաչալ - մեկի մոտ դատարկաձեռն գնացողին բանի տեղ չեն դնի ◆ Խնդրեմ․․․ այս մի քանի կոպեկը ծառայիցդ վերցնես․․․դատարկ փայտին շուն չի հաչալ։ (Պերճ Պռոշյան)
9. դարտակ փորուն ջուր մի տուր երթա - Ակն՝ որևէ ձևով ◆ Դուրս արա, քեզնից հեռացրու, ճանապարհիր։
10. դարդակ քամի - Թբիլիսի՝ դատարկ, ավելորդ բան ◆ Խճպտանքը դարդակ քամի է քեզ համա։ (Գարեգին Սևունց)
11. դարդակով լիքը
    1. դատարկ
    2. հիմար, անխելք

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։