դբա

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դ(ը)•բա 

1. Արարատյան, Նոր Բայազետ, Ղարաբաղ, Կարին՝ դիբա
2. Թբիլիսի, Ղարաբաղ՝ դիբի
3. Ղարաբաղ, Հավարիկ, Կարին, Բասեն, Ջավախք՝ դբի
4. Արարատյան՝ դեբա
5. Մոկս՝ դպա
6. Արարատյան՝ դպի
7. Ղարաբաղ՝ դաբ
8. Նոր Ջուղա՝ դեպի
   1. ◆ Աղջականը տանիցը դուրս քաշեցին, թարքիս դրի ու հայդե դբա վանքը։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Տղեն էլ գնաց դըբա մերը։ Սասնա ծռեր ◆ Ես չեմ սաղնա, քանի կերթա՝ դըպա գեշը կերթամ։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու) ◆ Դաբ ջացն ենք գնում, մերոնց ասեք գան։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։