Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դեկադենտութիւն

վանկեր՝ դե•կա•դեն տու•թյուն

Ստուգաբանություն

տե՛ս անկապաշտություն ◆ Դեկադենտությունը քարոզով էր արվեստը արվեստի համար հակաժովրդական տեսությունը։ (Մամուլ)
19֊րդ դարի վեջում ր 20֊րդ դարի սկզբում գրականության և արվեստի մեջ բուրժուական հետադիմական հակաինքնապաշտպանական ուղղություն, որը աչքի էր ընկնում անկումնայությամբ և ծայրահեղ անհաշտությամբ, անկումնապաշտությամբ ◆ Դեկադենտությունը քարոզով էր արվեստը արվեստի համար հակաժովրդական տեսությունը։ (Մամուլ)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։