Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ դի•սո•նանս

Ստուգաբանություն

< диссонанс < ֆր․ dissonance < լատ․ dissonans տարահունչ (լատ. dissonare` տարաձայնություն

ապադաշնույթ՝

ներդաշնակության խախտում, ձայների՝ հնչյունների աններդաշնակ համակցություն
ներդաշնակությունը խախտող ձայն՝ հնչյուն՝ հանգամանք
(փխբ․) աններդաշնակություն, անհամերաշխություն, հակասություն, անհամապատասխանություն, անհամաձայնություն
(երաժշտ․) հարմոնիկ ինտերվալ կամ ակորդ, որոնց մնջ մտնող հնչյունները կարծես խանգարում են իրար, չեն միաձուլվում, աններդաշնակ են և անբարեհնչյուն

Բաղադրյալ բառեր
դիսոնանսվել

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։
Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։