դիվանա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ դի•վա•նա
- Ղարաբաղ՝ խելացնոր, խելառ, ապուշ ◆ Ծո հեյ գավառագիտուն դիվանա մարդ, լավ չէր էղնի... էրթայիր շերաջու քով, գինու տնկերը փչեիր։ (Խաթաբալա) ◆ Դիվանայի պես կանգնել է առաջս։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
- (փխբ․) չենթարկվող, չհնազանդվող, խենթ ◆ Արի ինձ անգաճ արա, այ դիվանա սիրտ (Սայաթ-Նովա)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։