դիվանաբանություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [divɑnɑbɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիւանաբանութիւն
վանկեր՝ դի•վա•նա•բա•նութ•յուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- աղբյուրագիտության մի բաժինը, որ զբաղվում է պատմական վավերաթղթերի ուսումնասիրությամբ` նրանց իսկությունը` վավերականությունը` գրվելու ժամանակը և այլ կարգի հանգամանքներ պարզելու նպատակով (դիպլոմատիկա)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ[խմբագրել]
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։