դիվանխանա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ դի•վան•խա•նա
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Թբիլիսի, Կարին, Մուշ՝ Դատարան ◆ Դիվանխանեքումը բանդ դզելու համար հարկավոր ա դալալ, դալալհախի։ (Խաթաբալա) ◆ Խենչ Վառթանուշը դիվանխանան խնդրագիր էր տվել քի՝ իրան նշանածան մնացած կարողութունան իրար փայ տան։ (Խաթաբալա)
- Սրահ, ընդունարան ◆ Ընկան դիվանխանեն հենց էն սհաթին, որ խեղճ հայերի կռներն ու աչքերը կապել չոքացրել էին։ (Խաչատուր Աբովյան)
- Մոկս՝ Դիվանատուն։ ◆ Թագավոր...կինաց դիվանխանեն: Աշոտ Հովհաննիսյան
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։