դովլաթվոր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ դով•լա•թա•վոր
- Սեբաստիա՝ հարուստ, ունեվոր ◆ Ո՞վ ա տեսել ազաբ աղջկան ղանավուզ հաքցնեն, ինչքան ել դովլաթավոր ըլնի։ Պպ ◆ ֊ էհ , օրհնվի նրա դազգահը, վուրին էնղադա դովլաթ է տալի․․․ ու վուրիմեն օվան թիքեն խլում է ու դովլաթավորին է տալիս (Սովետական գրականություն) ◆ Մեծ աղբերը կ ը վարձվի մշակ մեկ դովլոթավոր մարդո հետ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։