դորիս
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [dɔˈɾis]
վանկեր՝ դո•րիս
- Վան՝ այնուհետև, հետո ◆ Դորիս մեր կասա դևուն, - քե կանանչ արև կտրտեմ։ անեծք ◆ Իմ լաճուն անտառց ճամբախըմ շանց տու, գո երթալն էղնի, գալ չէղնի։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
- Սեբաստիա, Մոկս, Շատախ, Մուշ, Խլաթ՝ այժմ, հիմա ◆ Դորիս դու գինա։ ◆ Աստված քո խիտ։ Սասնա ծռեր ◆ Պառավ, քո ախչիկ դորիս կտա՞ս իմ ախպոր։ Ահ
- Մուշ, Խլաթ՝ այս անգամ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։