դուգուն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ դու•գուն
- Թբիլիսի՝ վերք, խոց◆ Վուր մե դարդըս կու հասկանան՝ դուգունս դաղին կարոտ է։ (Սայաթ-Նովա) ◆ Քանի վուր մըհլամ իմ դընում, դուգունըս էլ խիստ բաց է անում։ (Սայաթ-Նովա)
- Թբիլիսի՝ Խարանված տեղը ◆ Մե դուգունըս էրկու դաղին ին՞չ կոնիմ։ (Սայաթ-Նովա) ◆ Սիրտս էշխեմեն էրած է՝ դուգունըն դաղին ին՞չ կոնիմ։ (Սայաթ-Նովա)
- Ղարաբաղ՝ ծառի փայտի կոստղ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։