Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ դու•կատ

Ստուգաբանություն

< дукат <իտլ. duca հերցոգ

(պատմ․) Արևմտյան Եվրոպայում շրջանառության մեջ եղած դրամ ◆ Սուլթանը ձեռքը գրպանը կոխեց, մի հարյուր դուկատ հանեց գրպանից։ Հովհաննես Թումանյան
(բանկ․) ոսկյա մետաղադրամ, որը հատվել է 1284 թվականին Վենետիկում և լայն տարածում է գտել ամբողջ Եվրոպայում՝ որպես բարձր հարգի ոսկյա դրամ (3,5 գ), կիրառվել է մինչև Առաջին համաշխարհային պատերազմը

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Դանիել Ջհանգիրյան, Բանկային տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Նոյյան տապան», 2008։