դուշկուն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ դուշ•կուն
- Ղարաբաղ՝
- Տանջված, տառապած (ֆիզիկապես կամ հոգեպես)։ ◆ Էս իմ դուշկուն յարիս դուն ցավից թափես (Ահ)։ ◆ Սևակոլոլ և դուշկուն ապրես (Ահ)։
- Դուշկուն ընկնել, հյուծվել, առողջական վիճակը ծայրահեղորեն վատանալ։
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։