Jump to content

դուշմոն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դուշ•մոն 

  1. Հաճն՝ Թշնամի  Տղամարդությունն էն ա, որ մարդ իր գլուխը դուշմանի ձեռ չտա։ Խա  Դուշմանն էկէ դուռն առեր ա։ ՍԾ  Սաբաբ, քու որդին մեռնի, Դուշմանի սրտով էլավ։ Աշոտ Հովհաննիսյան  Միր դուշմանն ըլի լալով։ (Սայաթ-Նովա)

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. դուշման քեզ տեսնելիս վար աշե (օրհնանք) - Կարին, Շիրակ՝ այնքան լավ ու մեծահոգի լինես, որ թշնամիդ ամաչի քեզնից
    1. թշնամուն առանց խնայելու վնասել՝ խփել՝ պատժել
    2. ի հեճուկս ուրիշների՝ հատկապես թշնամիների որևէ լավ բան անել, գլուխ բերել, կատարել  Քեփ առա Փեփել, դուշմընի աճկը հանե։ (Գարեգին Սևունց)  Միր խաթրը պահեցիք ու դուշմնու աչքը հանեցիք։ (Խաթաբալա)  Դուշմնի աչքը հանեցինք, մե լավ լազաթին քեփ արինք։ (Խաթաբալա)
  2. դուշմանի ապրա՞նք է - ասվում է մեկին, որը որևէ բան առանց ափսոսալու օգտագործում կամ փչացնում է
  3. դուշմանի կամենալու բան չէ - Նոր Նախիջևան՝ այնքան վատ բան է, որ նույնիսկ թշնամուն չես ցանկանա, որ պատահի
  4. դուշմանի սրտով չանել կամ չլինել (օրհնանք, բարեմաղթություն) - թշնամու ցանկացածը չկատարվի, թող մեկի գործը հաջող գնա, հաջողություն ու առողջություն լինի մեկին  Աստուձ կարողութին տա ու դուշմընի սրտով չանե քիզ։ (Գարեգին Սևունց)  Աստուձ փրկե ու ազատե քիզ ամեն չարեմեն, դուշմընի սրտով չըլիս։ (Գարեգին Սևունց)
  5. Դուշմանի տանը խոմ չի՞ս - Թբիլիսի՝ ասվում է շատակերի համար, որ առանց քաղցած լինելու էլ ուտում է
  6. դուշմանիս տաշտը մի հաց չլինի (անեծք) - Կարին, Շիրակ՝ թշնամիս ուտելու հացի կարոտ լինի՝ դառն աղքատության մեջ կինի
  7. հպարտ մարդը Աստծու դուշման ա - Մուշ, Ալաշկերտ՝ ինքնահանավ, գոռոզ, ամբարտավան մարդը զզվելի է գոռոզամտությունը, ամբարտավանությունը, մեծամտությունը զզվելի բաներ են
  8. մարդի հովը իրան դուշման է - Արարատյան՝ ամեն մարդուց էլ պետք է զգուշանալ
  9. մարդի փեշը իրան դուշման է - Կարին, Շիրակ՝ ամեն մարդուց էլ պետք է զգուշանալ
  10. պանիր չ՛կտրա, մածնի դուշման ա - Մուշ, Ալաշկերտ՝ ասվում է շատ բութ դանակի մասին, որ պատիր կտրելուհամար անգամ պիտանի չէ

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։