դևեր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ դե•վեր
- Թբիլիսի՝
- Դեպի վար, ներքև, ցած։ ◆ Տեր աստուձ, դուն դեվեր մտիկ անիս։
Դևեր գալ
- Ցած ընկնել, ներքև ընկնել։ ◆ Ասծեմեն յիրիք խնձոր դեվեր եկավ մեկը ասողին, մեկը ասողին, մեկը բարի հրեշտակին։
- Իջնել, ցած գալ։ ◆ Դեվեր արի, բոչկեն չկոտրվի
Դևեր գնալ
- Դեպի ներքև՝ ցած գնալ։
Դևեր թափիլ
- Վայր ընկնել, գլորվել։ ◆ Վուտը փոխում ինք թե չէ դեվեր ինք թափում։
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։