ելվերել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ ել•վե•րել 

Բայ

  1. (նորբ․) ելնել վեր, բարձրանալ ◆ Շուշանը շրջվեց-նայեց, աչքերը սև էին ու խոնավ, հայացքը գանգատավոր, ապա նորից՝ ելվերեց՝ շորորելով փեշերն ու ծամերը։ Մուշեղ Գալշոյան

Աղբյուրներ[խմբագրել]