Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ե•պիս•կո•պո•սա•րան

Ստուգաբանություն

եպիսկոպոսի ատյանը, որտեղ քննվում էին կրոնական գործերը (եկեղ․) ◆ Դրանք այլ և այլ եպիսկոպոսարանները, կղերանոցներ, եղբայրանոցներ ր կուսաստաններ էին։ (Րաֆֆի)
եպիսկոպոսի աթոռը, եպիսկոպոսանիստ քաղաք ◆ Մի երեկո նրանք երկուսով տխուր նստել էին Դվինի եպիսկոպոսարանում և երկար զրուցում էին։ Ալմաստ Զաքարյան
եպիսկոպոսի կացարան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։