երեսատեղ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ե•րե•սա•տեղ 

  1. Արարատյան, Նոր Բայազետ, Թբիլիսի, Ղարաբաղ՝ մի բան խնդրելու համարձակություն՝ բարոյական իրավունք ունենալը
  2. հարգանք, պատիվ, համարում ունենալը ◆ Էսօր մեր մհալումը նրա պես հաջողակ չկա՝ խոսքով, անումով... երեսատեղով: (Պերճ Պռոշյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. երեսատեղ ունենալ
    1. բարոյական իրավունք, համարձակություն, երես ունենալ մեկից մի բան խնդրելու ◆ Էլ երեսատեղ չի մնացել։ (Պերճ Պռոշյան)
    2. հարգանք՝ պատիվ ունենալ ◆ Երեսատեղ ունեց մեկը լիազորի իրավունքի տեր էր։ (Պերճ Պռոշյան)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։