Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ եր•կան

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *gurānā- (*gurāuanā-)` *guer- «ծանր» արմատից․ հմմտ․ պրուսերեն girnoyvis, ռուսերեն жернов «երկանք, երկանաքար»։

(հզվդ․) երկանքի երկու քարերից յուրաքանչյուրը, երկանաքար ◆ Եվ հոգուս վերա սև հուշեր անվերջ երկանի նման ծանրանում տրտում։ Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Ցորեններ թող ալյուր ըլլան պորտին մեջ ժիր երկաններուն: (Դանիել Վարուժան)
տե՛ս երկանք

Բաղադրյալ բառեր
երկանաբեկ երկանաձուկ երկանաղաց երկանացից երկանաքար երկանք

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։