երկիր
Բաժիններ
Հայերեն
Արտասանություն
ՄՀԱ: [jɛɾˈkiɾ]
Արտասանություն[խմբագրել]
Վանկեր՝ եր.կիր
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Բնիկ հնդեվրոպական՝ *erdu(՞)-՝ *er (*er-t-, *er-u-) «երկիր» արմատից. հմմտ. հունարեն ερα, (՞) (< *erpō, *erō >), գոթերեն airpa, հին վերին գերմաներեն erda «երկիր», այլև՝ կիմրերեն erw «դաշտ»:
Գոյական
- արեգակի` ըստ հեռավորության երրորդ մոլորակը, որի վրա ապրում ենք մենք, մեր մոլորակը (գրվում է մեծատառով) ◆ Տիրացուն այդ բացատրությունից ոչինչ չհասկացավ, բայց երկրի կլոր լինելովը հետաքրքրվեց։ (Մուրացան) ◆ Երկրի արբանյակը լուսինն է։
- երկրագունդ
- աշխարհ
- որևէ տեսակետից մի ամբողջություն կազմող տարածություն
- որևէ ժողովրդի բնակության վայրը՝ տարածությունը
- հայրենիք
- տարածություն, վայր, տեղ
- արևմտյան Հայաստանն իբրև հայ գաղթականության հայրենիք (հնց․)
- հայաստանը սփյուռքահայության համար
- ցամաք, երկրագնդի ցամաք մակերևույթը
- որևէ տնտեսության բնակչությունը (փխնն․) ◆ Ամբողջ երկիրը ցնծությամբ դիմավորեց ՍՄԿԿ նոր ծրագիրը։
- մարդկություն, երկրագնդի բնակչությունը (փխնն․)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- երկրագունդ, հողագունդ, աշխարհ
- հայրենիք, բնաշխարհ, ծննդավայր, մայր երկիր, եզերք
- բնավայր, բնագավառ (հնց․)
- պետություն
- երկրամաս
- ցամաք, գետին, հող
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- երկիրը պագել, պագանել ― 1. երկրպագել (հնբ․)։ 2. գետինը, հողը համբուրել՝ իբրև խոնարհության ու մեծարանքի արտահայտություն
- երկիր հայոց ― Հայաստան
- ավետյաց երկիր
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Երկիր: |