երկիր

Հայերեն

Արտասանություն

ՄՀԱ: [jɛɾˈkiɾ]

Արտասանություն

Վանկեր՝ եր.կիր 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *erdu(՞)-՝ *er (*er-t-, *er-u-) «երկիր» արմատից. հմմտ. հունարեն ερα, (՞) (< *erpō, *erō >), գոթերեն airpa, հին վերին գերմաներեն erda «երկիր», այլև՝ կիմրերեն erw «դաշտ»:

Գոյական

1. արեգակի` ըստ հեռավորության երրորդ մոլորակը, որի վրա ապրում ենք մենք, մեր մոլորակը (գրվում է մեծատառով) ◆ Տիրացուն այդ բացատրությունից ոչինչ չհասկացավ, բայց երկրի կլոր լինելովը հետաքրքրվեց։ (Մուրացան) ◆ Երկրի արբանյակը լուսինն է։
2. երկրագունդ
3. աշխարհ
4. որևէ տեսակետից մի ամբողջություն կազմող տարածություն
5. որևէ ժողովրդի բնակության վայրը՝ տարածությունը
6. հայրենիք
7. տարածություն, վայր, տեղ
8. արևմտյան Հայաստանն իբրև հայ գաղթականության հայրենիք (հնց․)
9. հայաստանը սփյուռքահայության համար
10. ցամաք, երկրագնդի ցամաք մակերևույթը
11. որևէ տնտեսության բնակչությունը (փխնն․) ◆ Ամբողջ երկիրը ցնծությամբ դիմավորեց ՍՄԿԿ նոր ծրագիրը։
12. մարդկություն, երկրագնդի բնակչությունը (փխնն․)

Հոմանիշներ

1. երկրագունդ, հողագունդ, աշխարհ
2. հայրենիք, բնաշխարհ, ծննդավայր, մայր երկիր, եզերք
3. բնավայր, բնագավառ (հնց․)
4. պետություն
5. երկրամաս
6. ցամաք, գետին, հող

Արտահայտություններ

1. երկիրը պագել, պագանել ― 1. երկրպագել (հնբ․)։ 2. գետինը, հողը համբուրել՝ իբրև խոնարհության ու մեծարանքի արտահայտություն
2. երկիր հայոց ― Հայաստան
3. ավետյաց երկիր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ country իսպաներեն՝ país ռուսերեն՝ земля, родина, страна, сторона, край, суша, человечество, местность, область

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։

Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Երկիր: