Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ երկ•նա•թ(ը)•ռիչ

Ստուգաբանություն

դեպի երկինք թռչող, երկնասլաց ◆ Հրեշտակ մ, է ան, որ բարակ մատներուն մեջ հմայիչ կպահե քքունն ու շնորհն երազներու երկնաթռիչ։ (Վահան Թեքեյան)
երկնքում թռչող, բարձրաթռիչ, օդաթռիչ
դեպի երկինք թռցնող՝ տանող

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։