երկրացի

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [jɛɾkɾɑˈt͡sʰi]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ երկ•րա•ցի 

Ածական

1. միևնույն երկրից, համերկրացի, երկրացի
2. տվյալ երկրի բնակիչ, տեղացի

Հոմանիշներ

1. տե՛ս հայրենակից, համերկրացի ◆ Միայն գիտեմ, որ ռուսերեն չի խոսում, միշտ մենակ է շրջում… իր երկրացի մարդ չունի։ (Ակսել Բակունց), ◆ ԱՅն օրից մենք ապրում էինք Հայոց աշխարհում որպես բնիկ երկրացիք։ (Րաֆֆի)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։