Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ե•րե•վու•թա•կա•նութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

արտաքին երևույթ՝ տեսք՝ տպավորություն
ոչ իրական՝ թվացող պատկեր՝պատկերացում
երևութական՝ անիրական լինելը, անիրական բնույթ ունենալը
գնոստիկական աստվածիմացություն, որը Քրիստոսին անվանում էր գերմարդկային բնություն և երևութական մարմին
իրերի էության, ավելի ճիշտ, էության որևէ կողմի արտաքին, զգայություններին տրված դրսևորումը

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։