զազիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɑˈziɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զա•զիր
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Թերևս կրկնավոր՝ բնիկ հնդեվրոպական *g՛her- «փոքր, չնչին» արմատից. (g՛hь-g՛hēr- > *ձազիր > զազիր ՞). հմմտ, հունարեն χειριον` «ավելի վատ»։
Ածական
- գարշանք՝ զզվանք առաջացնող, գարշելի, զզվելի ◆ Մեկ էլ տեսա մատաղ կուրծքին զազիր որդն է բուն դրել։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- կեղտոտ, ստոր, անարգ ◆ Եվ խավարասեր ամբոխը նրա Զազիր գործերին կանգնած խնկարկու։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- չափազանց անարդար։ ◆ Ահա այն ահավոր զազիր օրենք գաղտնիքը, որ հրամայում է՝ «կին, եղիր հնազանդ քո ամուսնուն»։ Հովհաննես Թումանյան
Բացատրություն
- (նորբ․) 1գարշելի,զզվանք առաջացնող 2 ստոր, կեղտոտ
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- գարշելի, զզվելի
- կեղտոտ
- ստոր
- զզվանք առաջացնող
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։