զալիլ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զա•լիլ
- Չարմահալ՝ խեղճ, անօգնական։
- Անարգված, ճնշված։ ◆ Զալիլ ու զաիֆ մարթն էլ Աստծո՞ւ ստեղծածն է։ ՍԲ
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։